ทฤษฎีคนไทยมาจากไหน

 คนไทยมาจากเทือกเขาอัลไต ทฤษฎีนี้เป็นความเชื่อที่เคยบูมของคนไทยเจ้าของความคิดก็คือหมอสอนศาสนาชาวอเมริกัน ชื่อวิลเลียมคริสตัล ปรากฏในงานเขียนเรื่องเกี่ยวกับ Thailand's oldest สรุปว่าไทยเชื้อสายมาจากมองโกลและเป็นชาติเก่าแก่มากกว่าจีน และเป็นเจ้าของถิ่นเดิมของจีนมากวนตีนตั้งแต่ 2,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช ฉะนั้นจึงเป็นพี่หรือๆของจีนต่อมาเพื่อนที่เรื่อยๆจากทางเหนือเข้าเรียนจีนแล้วค่อยอพยพครั้งใหญ่ นับแต่จากตอนกลางของจีนลงมาส่งตอนใต้และจากจีนตอนใต้เข้าสู่อินโดจีนกล่าวกันว่า ในบริเวณตอนใต้ลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงนั้นจอร์จได้เดินทางสำรวจเรียบร้อยแล้วทั้งสิ้น แต่ในส่วนที่นอกเหนือจากนั้นก็อาศัยความคล้ายคลึงทางภาษาไทย เป็นเหตุผลสนับสนุนได้รับความสนใจทั้งจากชาวไทยและต่างประเทศ 

นักวิชาการไทยคนสำคัญที่สืบทอดความคิด ขุนวิจิตรมาตรา ซึ่งได้เขียนงานที่ชื่อหลักภัยเป็นหนังสือแต่งทางประวัติศาสตร์หนังสือนี้ได้รับพระราชทานรางวัลของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าประกาศนียบัตรวรรณคดีของราชบัณฑิตยสภาในปี พ.ศ ๒๔๗๑ เลยทีเดียวนะครับสรุปว่าแหล่งกำเนิดของคนไทยนั้นอยู่บริเวณเทือกเขาอัลไต ซึ่งเป็นบ่อเกิดของมองโกลด้วย ภายหลังได้แยกมาตั้งภูมิลำเนาใหญ่โตในระหว่างลุ่มแม่น้ำเหลืองและแม่น้ำแยงซีเกียง เรียกว่า อาณาจักรอ้ายลาว 

จนต่อมา ถูกจีนรุกรานจึงถอยร่นลงมาเรื่อยๆ จนเข้าสู่สุคติหนังสือหลักไทยได้รับความนิยมสูงมาก จนหลักสูตรไทยได้ใช้เป็นตำราเรียน กลุ่มที่เชื่อว่าถิ่นกำเนิดคนไทยอยู่ในบริเวณมณฑลเสฉวนประเทศจีนเจ้าของต้นตำรับแนวคิดนี้ก็คือแต่เรียนภูบดินทร์ผู้เชียวชาญทางวิทยาศาสตร์ โดยพิจารณาความคล้ายคลึงกันทางภาษาของผู้คนในจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แล้วสรุปว่าคนเชื้อชาติไทยตั้งถิ่นฐานในดินแดนจีนมาก่อนจีนคือ เมื่อราว 2,200 ปีก่อนคริสต์ศักราช เรื่องของชนชาติไทยได้รับการกล่าวถึงในรายงานสำรวจภูมิประเทศในสมัยพระเจ้าอยู่หัวเรียกว่าถิ่นที่อยู่ของไทยที่ปรากฏในจดหมายจีนนี้มันอยู่ในเขตมณฑลเสฉวนในปัจจุบันงานของลาวเบอร์รี่เป็นที่สนใจของนักวิชาการไทยสมัยนั้นมากจนได้รับการสืบทอด 

ต่อมาในงานเขียนของนักประวัติศาสตร์ไทยเช่น สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ และศาสตราจารย์รองศยามานนท์กลุ่มที่เชื่อว่า ไทยมีถิ่นกำเนิดกระจัดกระจายทั่วไปในบริเวณตอนใต้ของจีนและทางเหนือของภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตลอดจนแคว้นอัสสัมของอินเดีย มีงานค้นคว้าอีกเรื่องหนึ่งก็คืองานของวิลเลียม ที่ค้นคว้าเกี่ยวกับผิวหนัง โดยสำรวจภูมิประเทศและเผ่าพันธุ์ที่ตกค้างในยูนาน สรุปว่าถิ่นเดิมของชนของไทยควรอาศัยในที่ต่ำใกล้ทะเลเช่น มณฑลกวางสี กวางตุ้ง คนไทยไม่น่าจะอยู่เพราะว่าคนไทยชอบปลูกข้าว ชอบดินแดนแถบร้อน ไม่ชอบภูเขาแล้วก็มีนักวิชาการตะวันตกอีกหลายท่านนะครับ ที่ศึกษาเกี่ยวกับประเด็นนี้จนไม่สามารถจะนำมาเล่าได้ทั้งหมด 

งานเขียนของบุคคลเหล่านี้ได้ให้แนวคิดแก่นักวิชาการไทยและต่างประเทศในระยะต่อมา เช่นยอร์ชเซเด นักประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศสซึ่งก็ได้สรุปว่าชนชาติไทยไปเอาไปหมุนมาอบรมประเทศจีนตอนใต้แถบคันเกียร์ชาวสยามพม่าและต่ำส่วนนักประวัติศาสตร์ไทยที่สนใจศึกษาค้นคว้า ในประเด็นนี้ก็คือพระยาประชากิจกรจักรบุญนาคประชาสรรค์ จากเอกสารไทยและต่างประเทศงาน เขียนของท่านก็คือพงศาวดารโยนก ซึ่งตีพิมพ์ระหว่างปีพ.ศ 2411 ถึง 2453 

ศาสตราจารย์ขจรสุขพานิช ที่ได้สรุปจีนกำเนิดของไทยว่า มีอยู่ที่ตอนใต้ของจีนเขตมณฑลกวางตุ้งกวางสีกันเมื่อปี2018 ก่อนคริสต์ศักราชราช วงศ์ซางซึ่งเป็นเพื่อนบ้านกับเผ่าไทยร่มจมลงบรรพบุรุษของจีนราชวงศ์โจวขึ้นครองราชย์ครองเมือง ทำให้เจ้านายหนุ่มพาบริวารอพยพลงมาทางตะวันตกตั้งแต่มณฑลเฉฉวนเมืองเชียงตุง ลงล่างด้วยมาจนเข้าเขตยูหนานและลงมาทางใต้ในเขตประเทศลาวมี

มีหนังสือชื่อ ความเป็นมาของคำสยามไทยลาวและขอม พิมพ์เผยแพร่ในราวพ.ศ 2519 สรุปว่าที่อยู่ของคนเผ่าไทยอาศัยอยู่กระจัดกระจายในบริเวณทางตอนใต้ของจีนและบริเวณภาคเหนือของไทยลาวเขมรพม่าและรัฐอัสสัมอินเดียกลุ่มที่เชื่อว่าถิ่นเดิมของไทยอาจอยู่ทางบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยเองหรืออินโดจีนหรือบริเวณคาบสมุทรมลายูแล้วค่อยๆกระจายไปทางตะวันตกและทางใต้ของอินโดจีนและทางใต้ของจีนกลุ่มนี้ศึกษาประวัติความเป็นมาของชนชาติไทยด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์บนรากฐานของวิชาพันธุศาสตร์ คือการศึกษาความถี่ของยีนและหมู่เลือดและการศึกษาเรื่องฮีโมโกลบินอี